Duet Henry No Hurry i Maciej Smycz w swym artystycznym rozmachu powołał do życia nową osobowość i nadał jej nawet imię – Willem Vardo.
Choć wiemy o nim stosunkowo niewiele, wszystko wskazuje na to, że to postać, która uciekła z miast ku rozległym równinom, ostatecznie zaszywając się w górach. Opowiada historie znane od zawsze, jednak uwagę zwraca sposób, w jaki to robi.
Angażując tradycyjne instrumenty, takie jak banjo, gitara, ukulele czy kontrabas, Willem Vardo kontynuuje tradycję songwritingu i otwarcie romansuje z folkiem, a nawet bluesem. Nie obawia się jednak sięgać przy tym po elektroniczne loopy i odważne zabiegi producenckie, bowiem jak sam mawia: „Tylko nie stworzony ręką ludzką wytwór może dorównać pięknu rozgwieżdżonego nieba”.
Scenicznie to z całą pewnością niezwykła energia powstała na styku dwóch osobowości. Nieokiełznane pejzaże dźwięków Macieja Smycza oblekane są w formę i ujmowane w słowa przez drugą część duetu – Henry No Hurry. Nadaje to twórczości odrobinę literacki charakter i wytwarza stan pełnej napięcia równowagi, przywodzący na myśl dokonania takich artystów jak: Ben Howard, The Wallflowers, Iron & Wine, Nick Cave & Warren Ellis.
Choć wiemy o nim stosunkowo niewiele, wszystko wskazuje na to, że to postać, która uciekła z miast ku rozległym równinom, ostatecznie zaszywając się w górach. Opowiada historie znane od zawsze, jednak uwagę zwraca sposób, w jaki to robi.
Angażując tradycyjne instrumenty, takie jak banjo, gitara, ukulele czy kontrabas, Willem Vardo kontynuuje tradycję songwritingu i otwarcie romansuje z folkiem, a nawet bluesem. Nie obawia się jednak sięgać przy tym po elektroniczne loopy i odważne zabiegi producenckie, bowiem jak sam mawia: „Tylko nie stworzony ręką ludzką wytwór może dorównać pięknu rozgwieżdżonego nieba”.
Scenicznie to z całą pewnością niezwykła energia powstała na styku dwóch osobowości. Nieokiełznane pejzaże dźwięków Macieja Smycza oblekane są w formę i ujmowane w słowa przez drugą część duetu – Henry No Hurry. Nadaje to twórczości odrobinę literacki charakter i wytwarza stan pełnej napięcia równowagi, przywodzący na myśl dokonania takich artystów jak: Ben Howard, The Wallflowers, Iron & Wine, Nick Cave & Warren Ellis.
Jesienna trasa koncertowa:
14.11 – Kamienna Góra
15.11 – Przeździedza
16.11 – Wiry / Masyw Ślęży
17.11 – Boguszów-Gorce
21.11 – Wołów
22.11 – Opole
23.11 – Wrocław
24.11 – Mała Kamienica
27.11 – Poznań (Umultowo)
28.11 – Poznań (Dębiec)
29.11 – Puszczykowo
30.11 – Dłutówek / Pabianice
01.12 – Warszawa
15.11 – Przeździedza
16.11 – Wiry / Masyw Ślęży
17.11 – Boguszów-Gorce
21.11 – Wołów
22.11 – Opole
23.11 – Wrocław
24.11 – Mała Kamienica
27.11 – Poznań (Umultowo)
28.11 – Poznań (Dębiec)
29.11 – Puszczykowo
30.11 – Dłutówek / Pabianice
01.12 – Warszawa
